معنی پایتخت موزامبیک

ماپوتو

ماپوتو

متیکال

موتارارا

تختگاه

موزامبیک. [م ُ زام ْ] (اِخ) ناحیتی در شرق افریقا که 6500000 تن سکنه دارد. سابقاً مستعمره ٔ پرتغال بود. در سال 1951 م. به صورت کنونی درآمد. واسگوداگاما در سال 1498 م. آن را کشف کرد و پرتغالیان در 1505 آن را مستعمره ٔ خویش ساختند. محصولات عمده اش شکر و پنبه و طلا و نقره و زغال سنگ و اورانیوم است.

پایتخت. [ت َ] (اِ مرکب) پاتخت. شهری که پادشاه در آن سکونت دارد و بعربی دارالسلطنه گویند. (غیاث اللغات). قُطب. حاکم نشین. کرسی. کرسی مملکتی.دارالملک. پادشائی. حضرت. واسطه. قاعده (تبریز قاعده آذربیجان است). قاعده ٔ ملک. عاصمه. قصبه. مستقر. مقر. مستقر ملک. نشست. نشست گاه. تختگاه. ام البلاد. سریر. سریرگاه. دارالاماره. دارالمملکه. دار مملکت: ثم عبدالعزیزبن موسی بن نصیر و سریره اشبیله. ثم ایوب بن حبیب اللحمی و سریره قرطبه. (نفخ الطیب ج 1 ص 140).

مُوزامبِیک، (Mozambique) جمهوری است در جنوب شرقی آفریقا مقابل ساحل غربی جزیره ماداگاسکار، قبلا مستعمره پرتقال بود و در 1975 استقلال کامل یافت پایتختش ماپوتو Maputo است و جمعیتش حدود ده میلیون نفر،

پرتغالی

(تَ) (اِمر.) شهری که محل مقر حکومت باشد.

شهری که مرکز سیاسی یک کشور، محل اقامت پادشاه یا رئیس‌جمهوری و هیئت دولت باشد،

پاتخت، تختگاه، دارالاماره، دارالسلطنه، دارالملک، شاه‌نشین، عاصمه

راسمال

شهری که محل اقامت شاه یا رئیس جمهور ی هیئت دولت باشد

Hauptstadt (f), Kapital (n)

1539